BINDANDUBL: FJÖTR ILLSKU

(Pergament smitað vaxi ok strengsþráðum — hulin galdr til bundinna bölva)

Tilgangr: At lama, veikja eða þagga niður óvin án blóðs — hentugt til duldra hefnda.
Uppruni: Blind spákona í Færeyjum kenndi mér þenna fjötur. Hún batt menn sem sviku dætur hennar með hnúta.

 Efni sem þarf:

Óunnar hampreip (3 faðma langr).

Tíðablóð eða munnvatn (til að virkja galdrinn).

Níu hnútar — hver með eigin fjötr.

Rúnir: ᚾ Nauðr (neyð) og ᛁ Íss (frosinn máttlausleiki).

Ráðagerð:
 Reipið undirbúið:

• Rista ᚾ ok ᛁ í endana með beinnál.
• Nudda reip með ösku af elri (dauðatré).

  Hnútabinding:
(Við hvern hnút skal hvísla nafn óvinarins og þann styrk sem tekinn skal)

3. Lokagaldr:

„Núðir, binda, bálfarir,
láta þann sem óvinr er
liggja sem steinn í sjó!“

4. Ráðstöfun:

• Geyma reip í vegamótum (til að dreifa sálinni)
• Eða grafa undir þröskuld hans (til að veikja hann hægt)

Vörun:

• Ekki skera reipið! Bölvunin snýst þá gegn þér.
• Ef óvinr deyr, leysast hnútar — og stig hans heyrast bak þér í níu nætur.
• Athugasemd Þorbjargar: „Ek notaði þetta á Hrólf jarl. Að níu dögum liðnum gleymdi hann nafni sínu. Nú betlar hann í Kaupang. Hann starir stundum á mig, eins og hann muni…“

Ritúalteikning:

ᚾ────⬤──⬤──⬤──⬤──⬤──⬤──⬤──⬤──⬤────ᛁ
(Nafn) (Andi) … (Kraftr)
 «Hnútar skulu bundnir í dvínandi tungli. Ef þeir blæða, er bölvun virk.»

Viðbætur Þorbjargar:

• Flýtileið: Binda hár óvinar í hvern hnút (virkar strax, en endist skemur).
• Til að aflétta: Brenna reipið í salti vatni meðan sagt er:

„Losa, losa, lykill!“ („Leysist, leysist, lykill!“)

• Leyndarmál: Ef munnvatn úlfs er notað, flýr óvinr til skógar og geltir við hverja fulla tungl.

Puedes leerlo on-line o descargar la version original en PDF: Descarga